Η επίδραση της χορήγησης αλοπουρινόλης στο οξειδωτικό στρες στο ήπαρ επιμύων κατά την άσκηση

Abstract

Η αλοπουρινόλη είναι ένας αναστολέας της οξειδάσης της ξανθίνης, ενός ενζύμου που κατά τη διάρκεια της άσκησης παράγει ελεύθερες ρίζες σε σημαντικό βαθμό. Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι οι ελεύθερες ρίζες είναι σημαντικές για τις φυσιολογικές προσαρμογές κατά την άσκηση. Η επίδραση της άσκησης και της χορήγησης αλοπουρινόλης σε δείκτες οξειδωτικού στρες στο ήπαρ επιμύων μετά από εξαντλητική άσκηση. Ογδόντα ένηβοι αρσενικοί επίμυες (ηλικίας 8 εβδομάδων και βάρους 220±10g) κολύμπησαν μέχρι εξάντλησης σε ειδική δεξαμενή με θερμοκρασία νερού στους 33 - 36 °C. Η λήψη του ήπατος από τους επίμυες έγινε χειρουργικά πριν, αμέσως μετά και 5 ώρες μετά από την άσκηση και τις αντίστοιχες χρονικές στιγμές μετά από τη χορήγηση αλοπουρινόλης. Υπολογίστηκαν η ολική αντιοξειδωτική ικανότητα (TAC), η ανηγμένη γλουταθειόνη (GSH), η οξειδωμένη γλουταθειόνη (GSSG), ο λόγος ανηγμένης προς οξειδωμένη γλουταθειόνη (GSH/GSSG), η καταλάση (CAT), τα πρωτεϊνικά καρβονύλια, οι ουσίες που αντιδρούν με το θειοβαρβιτουρικό οξύ (TBARS) και η οξειδάση της ξανθίνης. Όπως αναμενόταν βρέθηκε κύρια επίδραση της παρέμβασης στην οξειδάση της ξανθίνης, καθώς η αλοπουρινόλη και ο συνδυασμός αλοπουρινόλης και άσκησης μείωσαν κατά 4 περίπου φορές τη δραστικότητά της. Βρέθηκε κύρια επίδραση του χρόνου στην TAC, την GSH και την GSSG. Τόσο η χορήγηση αλοπουρινόλης όσο και η άσκηση μείωσαν τους παραπάνω δείκτες. Όσον αφορά το λόγο GSH/GSSG, την καταλάση, τα πρωτεϊνικά καρβονύλια και τα TBARS δε βρέθηκε κύρια επίδραση της παρέμβασης, του χρόνου ή του συνδυασμού τους. Η χορήγηση αλοπουρινόλης δεν φάνηκε να ενισχύει την αντιοξειδωτική ικανότητα του ήπατος των επιμύων ενώ η άσκηση φαίνεται να αυξάνει το οξειδωτικό στρες.