Συνύπαρξη κινητικής αδεξιότητας και μαθησιακών δυσκολιών στο ελληνικό περιβάλλον - μία πρώτη προσέγγιση

Abstract

Σκοπός της έρευνας ήταν μία πρώτη προσέγγιση και διερεύνηση του ποσοστού συνύπαρξης κινητικής αδεξιότητας και μαθησιακών δυσκολιών (ΜΔ) σε μαθητές και μαθήτριες του Ελληνικού Δημοτικού σχολείου. Στην έρευνα συμμετείχαν 59 μαθητές σχολείων Ελλάδας. Τριάντα από τους συμμετέχοντες (22 αγόρια και 8 κορίτσια) είχαν πρόσφατα διαγνωσθεί από το τοπικό διαγνωστικό κέντρο ως έχοντες ΜΔ. και αποτέλεσαν την πειραματική ομάδα. Τα υπόλοιπα 29 παιδιά (22 αγόρια και 7 κορίτσια) ίδιας ηλικίας και φύλου με αυτά της παραπάνω ομάδας αλλά χωρίς ΜΔ, αποτέλεσαν την ομάδα ελέγχου. Για την κινητική αξιολόγηση των παιδιών χρησιμοποιήθηκε το κινητικό τεστ Movement Assessment Battery for Children (MABC, Henderson & Sugden, 1992. Είκοσι δύο παιδιά με ΜΔ (73.3%), επέδειξαν κινητική επίδοση που αντιστοιχούσε χαμηλότερα από την 5η ποσοστιαία θέση για την ηλικία τους, κάτι που σύμφωνα με τις Νόρμες του MABC υπονοεί σοβαρή αδεξιότητα. Το αντίστοιχο ποσοστό για την ομάδα ελέγχου ήταν 27.6% (8 παιδιά), ποσοστό που δεν είναι μικρό αλλά είναι σημαντικά χαμηλότερο από αυτό της πειραματικής ομάδας. Στη στατιστική ανάλυση φάνηκαν σημαντικές διαφορές μεταξύ των ομάδων στους τομείς της επιδεξιότητας χεριών και της ισορροπίας αλλά και στη γενική κινητική επίδοση. Σημαντικές διαφορές δεν υπήρξαν όσον αφορά τον τομέα των δεξιοτήτων μπάλας. Με τη συγκεκριμένης έρευνα, φαίνεται να επαληθεύεται η άποψη πως, συχνά η κινητική αδεξιότητα ή οι κινητικές ΜΔ συνυπάρχουν και με άλλου είδους δυσκολίες μάθησης. Αναδεικνύεται το γεγονός πως η κινητική αξιολόγηση και παρέμβαση θα πρέπει να αποτελούν σημαντικό και αναπόσπαστο κομμάτι της γενικότερης αξιολόγησης και παρέμβασης όσον αφορά τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες.