Αξιολόγηση της επίδρασης προγράμματος εκμάθησης πάλης στους μαθητές με προβλήματα όρασης

Abstract

Ένα τρίμηνο πρόγραμμα εκμάθησης πάλης με συχνότητα εξάσκησης δύο φορές την εβδομάδα διεξήχθη στην Κύπρο. Ερευνήθηκαν οι επιδράσεις και οι αλλαγές στα ψυχοκινητικά χαρακτηριστικά 7 μαθητών (ηλικίας Μ=9,5±1,9) με προβλήματα όρασης. Διερευνήθηκαν οι στάσεις για την άθληση (Ajzen, 1988), αξιολογήθηκαν οι αλλαγές στα κινητικά χαρακτηριστικά και στις φυσικές ικανότητες (δοκιμασίες Winnick & Short. 1985) και οι προσαρμοσμένες δοκιμασίες δυναμικής και στατικής ισορροπίας πριν και μετά την εφαρμογή του προγράμματος. Από την ανάλυση με μη παραμετρικό έλεγχο, βρέθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά (ρ<.05) στα αποτελέσματα των δοκιμασιών: της Δύναμης Λαβής (ΔΛ) στο Δεξί και Αριστερό χέρι, στους Κοιλιακούς, στο Άλμα, στο Τρέξιμο 9' και στην Ευλυγισία. Στις δοκιμασίες ισορροπίας σημαντική διαφορά παρουσιάστηκε στις Πλάγιες Αναπηδήσεις 30sec, στο Ποδαράκι και στη Στάση Πελαργού. Δεν σημειώθηκαν στατιστικά σημαντικές διαφορές (ρ>.05) στην Ταχύτητα-50μ. και στα Τετράγωνα. Από το ερωτηματολόγιο φάνηκε στατιστικά σημαντική η διαφορά (ρ<.05) στον προσωπικό έλεγχο απέναντι στην άθληση (έλεγχος) και στην επίδραση των άλλων (απόφαση-φίλων). Η βελτίωση στα κινητικά χαρακτηριστικά και στην ισορροπία επιδρά στην πρόληψη ατυχημάτων. Η αυτονομία και η συμμετοχή στα κοινά έχει θετικές επιδράσεις στην κοινωνική εξέλιξη των παιδιών. Επειδή, σύμφωνα με τα αποτελέσματα υπάρχει βελτίωση σε παραμέτρους ψυχοκινητικών χαρακτηριστικών έπειτα από συμμετοχή σε πρόγραμμα εκμάθησης πάλης, η πάλη προτείνεται για εκπαιδευτικό και ψυχαγωγικό άθλημα στα παιδιά με προβλήματα όρασης.