Η επίδραση της οξείας άσκησης με αντιστάσεις στην ενεργοποίηση του μηχανισμού μυϊκής υπερτροφίας σε νεαρά και ηλικιωμένα άτομα

Abstract

Σκοπός της παρούσας εργασίας ήταν να διερευνήσει τις μεταβολές στα επίπεδα φωσφορυλίωσης της p70S6k, S6 και άλλων σηματοδοτικών μορίων, μετά από οξεία άσκηση αντιστάσεων σε νεαρά και ηλικιωμένα άτομα. Οχτώ νεαρά (21,8 ± 2,1 ετών), και δέκα ηλικιωμένα απροπόνητα άτομα (5 άνδρες and 5 γυναίκες, 68,5 ± 7,9 ετών) συμμετείχαν στην παρούσα έρευνα. Μυϊκές βιοψίες ελήφθησαν με βελόνα από τον έξω πλατύ μηριαίο μυ, πριν και 30 λεπτά μετά από άσκηση αντιστάσεων (5 σειρές των 6ΜΑΕ). Τα επίπεδα φωσφορυλίωσης της mTOR, p70S6k, S6, AMPK, p38 α,β,δ και της ρ38γ αυξήθηκαν σημαντικά και στις δύο ομάδες, 30 λεπτά μετά την άσκηση αντιστάσεων (ρ < 0,01). Υψηλότερη αύξηση στα επίπεδα φωσφορυλίωσης της p70S6k και της S6 βρέθηκε στα νεαρά σε σχέση με τα ηλικιωμένα άτομα (ρ < 0,01). Το ποσοστό της εγκάρσιας επιφάνειας που κατείχαν οι μυϊκές ίνες τύπου Ila ήταν υψηλότερο στα νεαρά άτομα (53,6 ± 11,2 % vs. 30,5 ± 9,5 %, ρ < 0,01). Το ποσοστό της εγκάρσιας επιφάνειας που κατείχαν οι μυϊκές ίνες τύπου Ila συσχετιζόταν σημαντικά με το ποσοστό αύξησης της p70S6k (r = 0,79, ρ < 0,001) και της ρ38 γ (r = 0,65, ρ < 0,005) όταν όλα τα άτομα υπολογίστηκαν σαν μια ομάδα. Επίσης, οι ηλικιωμένες γυναίκες είχαν χαμηλότερο ποσοστό εγκάρσιας επιφάνειας που κατείχαν οι ίνες τύπου II (40 ± 11 % vs. 59,2 ± 15 %, ρ = 0,06) και χαμηλότερη ποσοστιαία αύξηση της p70S6k σε σχέση με τους ηλικιωμένους άνδρες (ρ < 0,05). Τα αποτελέσματα, της παρούσας έρευνας αναδεικνύουν ότι η αύξηση της φωσφορυλίωσης των πρωτεϊνών αυτών, μετά από άσκηση αντιστάσεων, στους μύες των ηλικιωμένων ατόμων παρεμποδίζεται σε σχέση με τα νεαρά άτομα και ίσως αυτό να οφείλεται στο μικρότερο ποσοστό των ινών τύπου Ila που κατέχουν τα ηλικιωμένα άτομα.