Αξιολόγηση της επίδρασης τριών προγραμμάτων αποκατάστασης σε ασθενείς με αυχενικό σύνδρομο

Abstract

Σκοπός της παρούσας έρευνας ήταν να διερευνήσει την επίδραση τριών διαφορετικών προγραμμάτων αποκατάστασης (ηλεκτροθεραπείας, θεραπευτικής άσκησης και φυσικοθεραπείας) σε ασθενείς με αυχενικό σύνδρομο, ως προς την ανακούφισή τους από τον πόνο, τη βελτίωση της λειτουργικότητας και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής τους. Στην έρευνα συμμετείχαν 28 δημότες του Δήμου Πτελεού Μαγνησίας, ηλικίας 55-75 ετών, ασχολούμενοι με αγροτικές εργασίες, οι οποίοι επισκέφτηκαν το Φυσικοθεραπευτήριο του Δήμου προκειμένου να υποβληθούν σε θεραπεία για την ανακούφιση από τον πόνο. Η πρώτη ομάδα (Α) ακολούθησε πρόγραμμα ηλεκτροθεραπείας το οποίο περιλάμβανε εφαρμογή διαθερμίας μικροκυμάτων, υπερήχων κυμάτων, T.E.N.S και μάλαξης. Η δεύτερη ομάδα (Β) ακολούθησε πρόγραμμα θεραπευτικής άσκησης, το οποίο περιλάμβανε ασκήσεις χαλάρωσης, ενδυνάμωσης, διατάσεις και εργονομικές συμβουλές. Η τρίτη ομάδα (Γ) υποβλήθηκε σε πρόγραμμα φυσικοθεραπείας, το οποίο περιλάμβανε εφαρμογή διαθερμίας μικροκυμάτων, υπερήχων κυμάτων, T.E.N.S, μάλαξης, ασκήσεων ενδυνάμωσης και διατάσεων. Η αξιολόγηση του πόνου έγινε με τη βοήθεια του ερωτηματολογίου ‘’The Northwick Park Pain Questionnaire”, της λειτουργικότητας έγινε με το ερωτηματολόγιο ” Neck Disability Index” και της ποιότητας ζωής με το ερωτηματολόγιο ° Quality of life SF-36”. Τα ερωτηματολόγια συμπληρώθηκαν στην αίθουσα του φυσικοθεραπευτηρίου την πρώτη και την τελευταία ημέρα της εφαρμογής του θεραπευτικού προγράμματος, κάτω από τις ίδιες συνθήκες Από την ανάλυση διακύμανσης δύο παραγόντων (Two-way Anova - repeated measures), είδος θεραπείας χ μέτρηση, διαπιστώθηκε κύρια επίδραση του παράγοντα ‘’μέτρηση”, α) στη συνολική βαθμολογία του ερωτηματολογίου του πόνου (F(i,25)=301.75 ρ=0.000<0.001), β) στο δείκτη δυσλειτουργίας (F(i,25)=223.101, p=0.000<0.001), γ) καν, στη συνολική βαθμολογία του ερωτηματολογίου της ποιότητας ζωής (F(]i25)=69.576, ρ=0.000<0.001). Δε σημειώθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά μεταξύ των προγραμμάτων θεραπείας (ρ>0,05), αν και η ομάδα της φυσικοθεραπείας παρουσίασε σχεδόν σε όλες τις παραμέτρους μεγαλύτερη διαφορά. Τα συμπεράσματα της παρούσας μελέτης φανερώνουν ότι και τα τρία προγράμματα αποκατάστασης που εφαρμόστηκαν επηρέασαν θετικά την κατάσταση των ασθενών με αυχενικό σύνδρομο, οι οποίοι ανακουφίστηκαν από τον πόνο και ανταποκρίθηκαν με επιτυχία στις καθημερινές τους δραστηριότητες. Αυτό είχε ως συνέπεια να αντιληφθούν ότι βελτιώθηκε και η ποιότητα ζωής τους, που είχε σχέση με την υγεία τους.