Νευρομυικές προσαρμογές με την εφαρμογή ενός προγράμματος αντιθετικής προπόνησης με διαφορετική επιβάρυνση

Abstract

Σκοπός της παρούσας διατριβής ήταν να εξετάσει την επίδραση ενός προγράμματος αντιθετικής προπόνησης με βάρη με τη χρήση διαφορετικών φορτίων στη μέγιστη δύναμη, την αλτική ικανότητα, τη σχέση φορτίου - ταχύτητας και φορτίου - ισχύος και την ηλεκτρομυογραφική δραστηριότητα των κάτω άκρων. Σαράντα δύο άνδρες (ηλικίας: 22,4±2,5 χρ.) χωρίστηκαν στις ομάδες υψηλού φορτίου (ΥΦ, η=15), μέγιστης ισχύος (ΜΙ, π=17) και ελέγχου (π=10), και εκτέλεσαν ένα πρόγραμμα άσκησης διάρκειας 6 εβδομάδων με συχνότητα 2 φορές την εβδομάδα. Οι δοκιμαζόμενοι εκτελούσαν εναλλάξ σε κάθε προπόνηση 4-6 σετ των ασκήσεων: ί) άλμα από το ημικάθισμα (ΥΦ:3 επαναλήψεις σε κάθε σετ, ΜΙ: 5 επαναλήψεις) και ϋ) συνεχόμενα άλματα χωρίς φορτίο (6 επαναλήψεις σε κάθε σετ και για τις δύο ομάδες) με 3 λεπτά διάλειμμα μεταξύ των ασκήσεων. Το φορτίο στο άλμα από ημικάθισμα για την ομάδα ΥΦ ήταν 90% της 1-ΜΕ ενώ για την ομάδα ΜΙ ήταν αυτό με το οποίο παράγονταν η μέγιστη ισχύς στο άλμα από το ημικάθισμα (48-58% της 1-ΜΕ). Η μέγιστη δύναμη μετρήθηκε στην άσκηση του ημικαθίσματος, η σχέση φορτίου - ταχύτητας και φορτίου - ισχύος στο άλμα με ταλάντευση σε διαφορετικά φορτία, η αλτική ικανότητα αξιολογήθηκε με το άλμα από το ημικάθισμα, το άλμα με ταλάντευση, το άλμα από πτώση από ύψος 40cm και το άλμα με ταλάντευση με φορτίο ίσο με το σωματικό βάρος, ενώ επίσης μετρήθηκε και η ηλεκτρομυογραφική δραστηριότητα των κάτω άκρων κατά τη διάρκεια των αλτικών δοκιμασιών. Επιπλέον, αξιολογήθηκε η αναερόβια ικανότητα χρησιμοποιώντας επαναλαμβανόμενα άλματα με ταλάντευση διάρκειας 15sec. Στο τέλος του προγράμματος οι ομάδες ΥΦ και ΜΙ παρουσίασαν καλύτερες επιδόσεις (ρ<0,05) συγκριτικά με την ομάδα ελέγχου στην μέγιστη δύναμη, την αλτική ικανότητα και τη σχέση φορτίου-ισχύος χωρίς, ωστόσο, να παρουσιάζουν διαφορές μεταξύ τους. Επιπλέον, στην αναερόβια ικανότητα η ομάδα ΜΙ παρουσίασε καλύτερες επιδόσεις συγκριτικά με την ομάδα ελέγχου. Δεν παρατηρήθηκαν σημαντικές μεταβολές στην ηλεκτρομυογραφική δραστηριότητα των κάτω άκρων σε καμία ομάδα. Συνοψίζοντας, τα αποτελέσματα της παρούσας διατριβής δείχνουν ότι η μυϊκή απόδοση βελτιώνεται με την εφαρμογή ενός βραχυχρόνιου προγράμματος αντιθετικής προπόνησης με βάρη χωρίς όμως να συνοδεύεται και από αντίστοιχη μεταβολή της ηλεκτρομυογραφικής δραστηριότητας. Τέλος, η χρησιμοποίηση ενός υψηλού φορτίου επιβάρυνσης ή ενός μεσαίου φορτίου, με το οποίο παράγεται η μέγιστη ισχύς, φαίνεται ότι επιφέρει παρόμοια βελτίωση της μυϊκής απόδοσης