Η επίδραση της λήψης των αντιοξειδωτικών βιταμινών C & E στο οξειδωτικό στρες και στο λιπιδαιμικό προφίλ μετά από αερόβια άσκηση

Abstract

Σκοπός της παρούσας εργασίας ήταν να διερευνήσει αν η χορήγηση των αντιοξειδωτικών βιταμινών C & Ε μειώνει το οξειδωτικό στρες έπειτα από αερόβια άσκηση καθώς και για το εάν οι ελεύθερες ρίζες που παράγονται μετά την άσκηση αποτελούν απαραίτητη προϋπόθεση για τις θετικές επιδράσεις που η αερόβια άσκηση επιφέρει στο μεταβολισμό των λιπιδίων και των λιποπρωτεϊνών. Για τους σκοπούς της έρευνας, 18 απροπόνητοι άνδρες έλαβαν μέρος. Οι συμμετέχοντες εκτέλεσαν δύο συνεδρίες αερόβιας άσκησης αφού πρώτα καθορίστηκε η V02max· Η συνεδρία αερόβιας άσκησης αποτελούνταν από 45 λεπτά τρέξιμο στο δαπεδοεργόμετρο με ένταση 75% της ταχύτητας της V02max του κάθε συμμετέχοντα ενώ μετά το πέρας των 45 λεπτών η ένταση αυξήθηκε στο 90% της V02max όπου και ο ασκούμενος έπρεπε να διατηρήσει το ρυθμό του μέχρι εξάντλησης. Η έρευνα ήταν διπλά τυφλή και το δείγμα χωρίστηκε τυχαία με τη μέθοδο της λοταρίας σε δύο διατροφικές καταστάσεις, τη διατροφική κατάσταση αντιοξειδωτικά και τη διατροφική κατάσταση ελέγχου. Τα άτομα που ανήκαν στη διατροφική κατάσταση αντιοξειδωτικά έλαβαν ένα αντιοξειδωτικά συμπλήρωμα το οποίο αποτελούνταν από έναν συνδυασμό αντιοξειδωτικών βιταμινών C & Ε ενώ τα άτομα που ανήκαν στη διατροφική κατάσταση ελέγχου έλαβαν ένα εικονικό σκεύασμα. Όλοι οι συμμετέχοντες κλήθηκαν να λάβουν τα συμπλήρωμα διατροφής για μία περίοδο 2 εβδομάδων πριν από κάθε συνεδρία. Ο σχεδιασμός του πειράματος ήταν cross over επομένως τα άτομα που έλαβαν το αντιοξειδωτικά συμπλήρωμα πριν την πρώτη συνεδρία, κατά τη δεύτερη συνεδρία ζητήθηκαν να λάβουν το εικονικό σκεύασμα και το αντίθετο. Αιμοληψίες πάρθηκαν πριν, αμέσως μετά και στη 1 και 24 ώρες μετά την άσκηση. Για τον καθορισμό μεταβολής του οξειδωτικού στρες μετρήσαμε την συγκέντρωση του ουρικού οξέως (UA), της ολικής αντιοξειδωτικής ικανότητας του ορού (TAC), της καταλάσης (CAT), της ανοιγμένης γλουταθειόνης (GSH), της οξειδωμένης γλουταθειόνης (GSSG), τον λόγο (GSH/GSSG), τα πρωτεϊνικά καρβονύλια (PC) στο πλάσμα και στα ερυθροκύτταρα, καθώς και τη μυελοπεροξειδάση (ΜΡΟ). Επίσης, αξιολογήσαμε τις μεταβολές στη συγκέντρωση των τριακυλογλυκερολών (TG), της ολικής χοληστερόλης (TC), της HDL χοληστερόλης (HDL), της LDL χοληστερόλης (LDL) και της οξειδωμένης LDL χοληστερόλης (oxLDL) για τον καθορισμό των μεταβολών που επήλθαν στο λιπιδαιμικό προφίλ. Ανάλυση διακύμανσης 2 παραγόντων ANOVA (ομάδα χ χρόνος) με επαναλαμβανόμενες μετρήσεις και στους δυο παράγοντες χρησιμοποιήθηκε για την ανάλυση όλων των δεικτών. Αν υπήρχε σημαντική αλληλεπίδραση συνδυασμένες συγκρίσεις γίνονταν μέσω της απλής ανάλυσης της κυρίας επίδρασης. Η αερόβια άσκηση επέφερε στατιστικά σημαντική αύξηση στη συγκέντρωση του UA (ρ<0.05) (κύρια επίδραση χρόνου και κατάστασης), της TAC (ρ<0.05) (κύρια επίδραση χρόνου), των PC του πλάσματος (ρ<0.05) (κύρια επίδραση χρόνου), της GSSG (ρ<0.05) (κύρια επίδραση χρόνου) και της ΜΡΟ (ρ<0.001) (κύρια επίδραση χρόνου), ενώ καμία μεταβολή δεν παρατηρήθηκε στο λόγο GSH/GSSG (Ρ > 0.05), στην δραστικότητα της CAT (Ρ > 0.05) και στα PC των ερυθροκυττάρων (Ρ > 0.05). Όσον αφορά τα λιπίδια και τις λιποπρωτεΐνες, η άσκηση επέφερε αύξηση στη συγκέντρωση των TG, της TC, της HDL και της oxLDL (Ρ < 0.01) (κύρια επίδραση χρόνου). Η LDL μειώθηκε (Ρ < 0.05) (κύρια επίδραση χρόνου). Η λήψη των αντιοξειδωτικών βιταμινών C & Ε δεν επέφερε καμία αντιοξειδωτική προστασία αφού οι δείκτες οξειδωτικής καταστροφής κινήθηκαν με τον ίδιο τρόπο μετά και από τις δύο διατροφικές καταστάσεις με εξαίρεση το UA. Συνεπώς, η έλλειψη μεταβολής της οξειδοαναγωγικής κατάστασης του αίματος δεν μας επέτρεψε να δώσουμε μια ξεκάθαρη απάντηση στο ερώτημα αν η παραγωγή ελευθέρων ριζών συνδέεται με τις θετικές επιδράσεις που επιφέρει η άσκηση στο λιπιδαιμικό προφίλ.