Μελέτη φυσιολογικών μεταβολών στη μηλιά με τη χρήση φυτορρυθμιστικών ουσιών και δακτυλίωσης

Abstract

Το πείραμα πραγματοποιήθηκε το 2005 σε οπωρώνες στην περιοχή του Πηλίου. Σκοπός ήταν να μελετηθεί η επίδραση των ρυθμιστών ανάπτυξης ProCa και AVG αλλά και της δακτυλίωσης (πρωτογενείς βραχίονες) σε φυσιολογικές παραμέτρους των φύλλων, αλλά και η επίδρασή τους σε ποιοτικά χαρακτηριστικά των καρπών και ιδιαίτερα στην εμφάνιση της μικροκαρπίας. Επιπλέον μελετήθηκε και η επίδραση του ProCa και της δακτυλίωσης στη τελική βλάστηση των δέντρων. To ProCa αλλά και η δακτυλίωση έδωσαν μειωμένες συγκεντρώσεις ολικής χλωροφύλλης (αλλά και a και b ξεχωριστά), ενώ ταυτόχρονα αύξησαν το ποσοστό ξηρού βάρους και το ειδικό βάρος στα φύλλα και στους δύο οπωρώνες στους οποίους εφαρμόστηκαν. To AVG δεν είχε καμία επίδραση στις παραμέτρους αυτές. Επιπλέον η δακτυλίωση (μετά από μετρήσεις που πραγματοποιήθηκαν σε φωτοσυνθετικές παραμέτρους) έδωσε μειωμένη διαπνοή και μικρή μείωση στη φωτοσύνθεση όπως μετρήθηκε με το όργανο in situ, ενώ το ίδιο δεν επιβεβαιώθηκε βάσει υπολογισμών με το πρόγραμμα GASEX. Σχετικά με τις μετρήσεις ποιότητας καρπών αυτές έγιναν σε δύο ξεχωριστούς οπωρώνες για κάθε μεταχείριση και συχνά τα αποτελέσματα της δράσης των ουσιών αλλά και της δακτυλίωσης διέφεραν στους δύο οπωρώνες. Το ProCa στον ένα οπωρώνα (Θλιβερού) γενικά έδωσε τα πιο αντιπροσωπευτικά αποτελέσματα όπως βελτίωση χρωματισμού καρπών (κυρίως στους καρπούς κανονικού μεγέθους), αύξηση των διαλυτών στερεών συστατικών (ΔΣΣ) και επιπλέον αύξησε το βάρος ανά καρπό. Στο δεύτερο οπωρώνα της μεταχείρισης με ProCa (Παπούλια) η μόνη επίδραση ήταν σχετικά με το χρώμα των μικρών καρπών του οποίου βελτίωσε την καθαρότητα. To ProCa δεν είχε καμία επίδραση στην παραγωγικότητα αλλά ούτε και στο ποσοστό μικροκαρπίας. Η χρήση του AVG στον οπωρώνα Θλιβερού έδωσε τα πιο αντιπροσωπευτικά αποτελέσματα της δράσης του στους καρπούς όπου μείωσε το pH, αύξησε την οξύτητα, ενώ έκανε πιο άχρωμους τους μικρούς καρπούς. Ταυτόχρονα όμως βελτίωσε το βάρος (ανά καρπό) στους μικρούς. Διαφορετικά αποτελέσματα έδωσε η χρήση του AVG στο δεύτερο οπωρώνα (Βαλασσά) όπου βελτίωσε το χρώμα στους μικρούς καρπούς, αύξησε το pH στους κανονικούς και γενικά αύξησε το ποσοστό ξηρού βάρους αλλά και το βάρος ανά καρπό. Η δακτυλίωση στον οπωρώνα Θλιβερού αύξησε το ποσοστό ΞΒ των καρπών και ιδιαίτερα των μικρών. Στο δεύτερο οπωρώνα όπου εφαρμόστηκε η δακτυλίωση (Κουμούτση) παρατηρήθηκαν τα αντίθετα αποτελέσματα, δηλαδή μείωση στο ποσοστό ΞΒ των καρπών με ταυτόχρονη μείωση στη σκληρότητα σάρκας και στα ΔΣΣ, ενώ στους μικρούς καρπούς πέρα των αναφερθέντων προκάλεσε και αύξηση στο pH αλλά και το βάρος τους. Σε κάθε οπωρώνα που πραγματοποιήθηκε το πείραμα οι μικροί καρποί είχαν αρκετά χαρακτηριστικά που έδειχναν καθυστερημένη ωρίμανση σε σχέση με τους καρπούς κανονικού μεγέθους όπως μειωμένο χρωματισμό, μειωμένο pH, αυξημένη σκληρότητα σάρκας και οξύτητα. Τέλος, σχετικά με τις μετρήσεις της τελικής βλαστικής ανάπτυξης των δέντρων με δακτυλίωση αλλά και εκείνων της μεταχείρισης με ProCa, αν και οι τιμές ήταν μειωμένες, ωστόσο η διαφορές αυτές δεν ήταν τις περισσότερες φορές στατιστικά σημαντικές.