Σύγχρονοι χρηματοπιστωτικοί θεσμοί : (leasing - franchising - factoring - forfaiting)

Abstract

Στη σύγχρονη εποχή που το εμπόριο εξελίσσεται με γρήγορο ρυθμό ενισχύοντας τον ανταγωνισμό, η προώθηση της επιχειρηματικότητας θεωρείται σημαντική και αποτελεί κύριο στόχο των διαφόρων οικονομιών. Συνεπώς, βασικός στόχος είναι και για την Ελλάδα προκειμένου να αντιμετωπιστούν σπουδαίες διαρθρωτικές αδυναμίες και να δοθούν με αυτόν τον τρόπο κίνητρα για μελλοντική ανάπτυξη και πρόοδο. Μέσα στο κλίμα αυτό, η επίτευξη του στόχου αυτού κρίνει απαραίτητη την ανάπτυξη και την χρήση διαφόρων χρηματοπιστωτικών θεσμών μέσα στο χρηματοοικονομικό σύστημα. Σημαντικούς θεσμούς αποτελούν το Leasing, το Franchising, το Factoring και το Forfaiting, οι οποίοι έχουν συμβάλλει στην επίλυση διαφόρων προβλημάτων των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Πιο συγκεκριμένα ο θεσμός της χρηματοδοτικής μίσθωσης ( Leasing ), αναπτύχθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1950 και επεκτάθηκε με γρήγορους ρυθμούς σε όλες τις οικονομικά και βιομηχανικά ανεπτυγμένες χώρες. Η παρουσίαση σημαντικών πλεονεκτημάτων του θεσμού όπως η προστασία από τον πληθωρισμό, ο τεχνολογικός εκσυγχρονισμός των παραγωγικών μονάδων και οι φορολογικές ελαφρύνσεις από την πλευρά του μισθωτή, συντελούν στην διεύρυνση της εφαρμογής του και στην περαιτέρω ανάπτυξη του. Στη συνέχεια ο θεσμός της δικαιόχρησης ( Franchising ) εμφανίστηκε στο τέλος του 19ου αιώνα και συγκεκριμένα το 1895 και γνώρισε εντυπωσιακή ανάπτυξη αφού εξαπλώθηκε σε πολλούς κλάδους προϊόντων και υπηρεσιών. Σπουδαία είναι τα χαρακτηριστικά που παρουσιάζει η σύμβαση καθώς επίσης και τα πλεονεκτήματα για κάθε συμβαλλόμενο. Βέβαια ο θεσμός αυτός παρουσιάζει και μειονεκτήματα που μπορούν να αντιμετωπιστούν με την κατάλληλη εμπειρία των συμμετεχόντων μερών και να αποφέρει με αυτόν τον τρόπο θετικά και επιτυχημένα αποτελέσματα στις επιχειρήσεις που το εφαρμόζουν. Από την άλλη πλευρά η αγορά των βραχυπρόθεσμων επιχειρηματικών απαιτήσεων ( Factoring ), που αποτελεί μια συμπληρωματική μορφή χρηματοδότησης εμφανίστηκε στις ΗΠΑ πριν από την δεκαετία του 1950. Οι διάφορες μορφές του θεσμού αυτού καθώς και τα πλεονεκτήματα του, οδήγησαν στην αρχή της εφαρμογής του από διάφορες ελληνικές εταιρίες το 1990, με αποτέλεσμα να διενεργούνται ευκολότερα οι χρηματικοί διακανονισμοί των εμπορικών συναλλαγών των επιχειρήσεων και επιπλέον να αναπτύσσονται διάφορες υπηρεσίες, όπως η ρευστοποίηση πωλήσεων, η κάλυψη πιστωτικού κινδύνου, η ανάπτυξη υπηρεσιών μάρκετινγκ κ.ο.κ. Παράλληλα, η αγορά των μέσο μακροπρόθεσμων απαιτήσεων ( Forfaiting ), εμφανίστηκε στις αρχές τις δεκαετίας του 1960 και αποτελεί αποτελεσματικό μέσο χρηματοδότησης του εξαγωγικού εμπορίου των επιχειρήσεων, ενώ παρέχει τη δυνατότητα διασφάλισης των συμβάσεων. Παρόλο που ο θεσμός αυτός αναπτύχθηκε στην Ελλάδα κυρίως τα τελευταία χρόνια, παρουσιάζει σημαντικά πλεονεκτήματα τόσο για τον εξαγωγέα όσο και για τον εισαγωγέα με αποτέλεσμα η μελλοντική προσφορά του στις επιχειρήσεις να είναι αρκετά μεγάλη. Γίνεται πλέον φανερή η αναγκαιότητα της χρησιμοποίησης των πιο πάνω χρηματοπιστωτικών θεσμών στα πλαίσια κάθε επιχείρησης, οι οποίοι θα συμβάλλουν στην επίλυση βραχυπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων χρηματοδοτικών προβλημάτων δίνοντας έτσι ώθηση στην ανάπτυξη τους και στην περαιτέρω εξέλιξη των διαφόρων οικονομιών.