Η απόκριση των πεπτικών πρωτεασών του τελεόστεου Sparus aurata σε νηστεία κυμαινόμενης διάρκειας

Abstract

Η νηστεία αποτελεί ένα σημαντικό παράγοντα που επηρεάζει την αύξηση των ψαριών. Αρκετά πειραματικά δεδομένα συσχετίζουν την ικανότητα πέψης συναρτήσει περιόδων νηστείας και επαναδιατροφής. Στην παρούσα εργασία μελετήθηκαν οι μεταβολές των κύριων πεπτικών ενζύμων μετά από νηστεία κυμαινόμενης διάρκειας. Νεαρά άτομα τσιπούρας μέσου βάρους 110,9g χωρίστηκαν τυχαία στις τέσσερις μεταχειρίσεις, τρεις επαναλήψεις η κάθεμια. Οι ομάδες που προέκυψαν ήταν: ί) των μαρτύρων Μ, η οποία ταϊζόταν καθημερινά για 8 εβδομάδες, ίί) η Α, με 1 εβδομάδα ασιτία και 7 τάισμα, ίίί) η Β, με 2 εβδομάδες ασιτία και 6 τάισμα και ίν) η Γ, με 3 εβδομάδες ασιτία και 5 τάισμα. Προσδιορίστηκαν οι ενζυμικές δραστικότητες των κύριων πεπτικών πρωτεασών, της πεψίνης, της θρυψίνης, της χυμοθρυψίνης και των ολικών αλκαλικών πρωτεασών στο τέλος κάθε εβδομάδας νηστείας και στη λήξη της περιόδου εκτροφής. Μέχρι το τέλος της περιόδου εκτροφής η ομάδα Α είχε αντισταθμίσει πλήρως την περίοδο νηστείας και δεν υπήρχε στατιστικώς σημαντική διαφορά ανάμεσα στο μέσο βάρος των μαρτύρων και της ομάδας Α. Επίσης, δε διαπιστώθηκε στατιστικώς σημαντική διαφορά ανάμεσα στο μέσο βάρος των ατόμων της ομάδας Β και αυτών της ομάδας Γ, τα οποία όμως ήταν στατιστικώς σημαντικά μικρότερα από τα μέση βάρη των μαρτύρων και της ομάδας Α. Οι κύριες πεπτικές πρωτεάσες δεν επηρεάστηκαν σημαντικά από τη νηστεία. Σε όλες τις περιπτώσεις στο τέλος της νηστείας η μέση δραστικότητα δε διέφερε σημαντικά ανάμεσα στους μάρτυρες και στα άτομα που νήστεψαν. Σημαντικές διαφορές παρατηρήθηκαν στο τέλος της περιόδου εκτροφής (ημέρα 56) χωρίς όμως να μπορούν να αξιολογηθούν φυσιολογικά και να συσχετιστούν με το φαινόμενο της αντιστάθμισης. Επιπρόσθετες μελέτες είναι αναγκαίες για να διευκρινιστεί ο ρόλος άλλων παραμέτρων που μπορεί να συμβάλλουν στην αύξηση αντιστάθμισης, η χρήση του οποίου μπορεί να έχει σημαντικό οικονομικό όφελος για τους ιχθυοκαλλιεργητές.