Η επίδραση της χρονικής διάρκειας των στατικών διατάσεων στην ταχύτητα και την ευκινησία των αθλητών

Abstract

Στη διεθνή βιβλιογραφία υπάρχει διχογνωμία σχετικά με την επίδραση των στατικών διατάσεων (ΣΔ) στην απόδοση. Σκοπός της παρούσας εργασίας ήταν να διερευνήσει την επίδραση της διάρκειας των στατικών διατάσεων, της αθλητικής κατάστασης και της πραγματοποίησης των διατάσεων σε ένα ή πολλαπλά σετ στην απόδοση της ταχύτητας και της ευκινησίας. Στη μελέτη συμμετείχαν 34 αθλητές διαφόρων αθλημάτων, οι οποίοι εφάρμοσαν τα πρωτόκολλα ΣΔ με τυχαιοποιημένη σειρά. Η προπονητική μονάδα περιείχε 8 λεπτά αερόβιας άσκησης ήπιας έντασης, διατάσεις (συνθήκη ελέγχου, 10, 15, 20, 30, 40, 60 sec) για τους καμπτήρες και εκτείνοντες μύες στις αρθρώσεις του ισχίου, του γόνατος και της ποδοκνημικής και αξιολόγηση της ταχύτητας και της ευκινησίας με τυχαιοποιημένη σειρά. Από την ανάλυση των δεδομένων διαπιστώθηκε πως οι ΣΔ διάρκειας 10, 15 και 20 sec βελτίωσαν την απόδοση στα 10 μ., ενώ των 15, 20 και 30 sec στα 20 μ. στους αθλητές με τη χαμηλότερη επίδοση (ΧΕ), ενώ ανεπηρέαστη έμεινε η απόδοση σε αυτούς με την υψηλότερη επίδοση (ΥΕ). Ομοίως, στην ευκινησία βελτιώθηκε η απόδοση στους ΧΕ μετά τις ΣΔ των 10 και 15 sec. Δεν παρατηρήθηκαν σημαντικές διαφορές στην απόδοση όταν οι διατάσεις πραγματοποιήθηκαν σε ένα ή πολλαπλά σετ. Συμπερασματικά, οι διατάσεις μικρής και μέσης διάρκειας βελτιώνουν την επίδοση σε αθλητές με ΧΕ και δεν επηρεάζουν την επίδοση στους αθλητές με ΥΕ. Ακόμη, διαπιστώθηκε πως σημαντικό παράγοντα αποτελεί η συνολική διάρκεια των διατάσεων ανά μυϊκή ομάδα ανεξάρτητα αν οι ΣΔ εφαρμόζονται σε ένα ή πολλαπλά σετ.