Η επίδραση της ταχύτητας εκτέλεσης των επαναλήψεων στις ορμονικες ανταποκρίσεις σε πρωτόκολλο μυϊκής υπερτροφίας

Abstract

Η παρούσα μελέτη εξέτασε τις συγκεντρώσεις της τεστοστερόνης, αυξητικής ορμόνης και κορτιζόλης μετά από ένα πρωτόκολλο μυϊκής υπερτροφίας με μέγιστη και υπομέγιστη ταχύτητα εκτέλεσης των επαναλήψεων. Έντεκα άρρενες εκτέλεσαν τρία πρωτόκολλα άσκησης και ένα ελέγχου (4 σετ στην άσκηση κάθισμα και 4 σετ πιέσεις ποδιών, 8 επαν./σετ, φορτίο επιβάρυνσης 10 μέγιστες επαναλήψεις). Το πρώτο πρωτόκολλο εκτελέστηκε με μέγιστη ταχύτητα εκτέλεσης των επαναλήψεων (Vmax), το δεύτερο με το 70% του Vmax με ίσο όγκο προπόνησης (70%VmaxIO) με το Vmax, και το τρίτο στο 70% του Vmax (70%Vmax) με υψηλότερο όγκο προπόνησης κατά 10,6% από το Vmax. Δείγματα αίματος λήφθηκαν πριν, αμέσως μετά, 20 και 40 λεπτά μετά από κάθε πρωτόκολλο. Η τεστοστερόνη και αυξητική ορμόνη είχαν υψηλές συγκεντρώσεις (ρ<0,05) μετά από όλα τα πρωτόκολλα άσκησης σε σύγκριση με το πρωτόκολλο ελέγχου. Η αυξητική ορμόνη είχε μικρότερες συγκεντρώσεις μετά το Vmax σε σύγκριση με το 70% Vmax (ρ<0,05). Από τα πρωτόκολλα άσκησης μόνο στο Vmax παρατηρήθηκε ανταπόκριση στην κορτιζόλη, η οποία ήταν υψηλότερη σε σύγκριση με τα πρωτόκολλα 70% VmaxIO και ελέγχου (ρ<0,05). Συμπερασματικά ένα πρωτόκολλο άσκησης μυϊκής υπερτροφίας που εκτελείται με μέγιστη ταχύτητα εκτέλεσης των επαναλήψεων, αναπτύσσει ένα υψηλότερο βιολογικό στρες, όπως παρατηρείται από τις υψηλότερες συγκεντρώσεις κορτιζόλης. Υπομέγιστες ταχύτητες κίνησης ωστόσο σε συνδυασμό με υψηλότερο όγκο προπόνησης διεγείρει σε μεγαλύτερο βαθμό την απόκριση της αυξητικής ορμόνης, χωρίς να παρατηρούνται συγκεντρώσεις κορτιζόλης, δημιουργώντας πιθανώς ένα ευνοϊκότερο περιβάλλον για μυϊκές προσαρμογές.