Η σχέση της φυσικής δρασηριότητας με την οστική πυκνότητα και τη γεωμετρία του οστού σε κορίτσια προεφηβικής ηλικίας

Abstract

Σκοπός της συγκεκριμένης εργασίας ήταν να διερευνηθεί η σχέση της καθημερινής φυσικής δραστηριότητας με την οστική πυκνότητα και γεωμετρία των οστών κοριτσιών ηλικίας 10 έως 12 ετών. Εξήντα κορίτσια προεφηβικής ηλικίας συμπλήρωσαν ερωτηματολόγια καταγραφής της φυσικής δραστηριότητας. Η οστική πυκνότητα μετρήθηκε με τη μέθοδο Απορροφησιομετρίας Διπλοενεργειακής Δέσμης Ακτινών X (DXA) ενώ η οστική γεωμετρία μετρήθηκε με τη μέθοδο της Περιφερικής Ποσοτικής Υπολογιστικής Τομογραφίας (pQCT). Με βάση το επίπεδο της φυσικής τους δραστηριότητας, οι συμμετέχουσες χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες: α) χαμηλής φυσικής δραστηριότητας (ΧΦΔ, Ν = 18), β) μέτριας φυσικής δραστηριότητας (ΜΦΔ, Ν = 17) και γ) υψηλής φυσικής δραστηριότητας (ΥΦΔ, Ν = 25). Όσον αφορά τη γεωμετρία του οστού διαπιστώθηκε στατιστικά σημαντική επίδραση του παράγοντα «επίπεδο φυσικής δραστηριότητας» στην επιμετάλλωση (Ε(2,49)=3.679,/?=.032) και στην οστική πυκνότητα στο σπογγώδες οστό (Τ(2,49)=4.907, /?=.Θ11) και στην οστική πυκνότητα στο φλοιώδες οστό (F(2,49)=3.517, ρ=.037) στο 14% της κνήμης. Επίσης, διαπιστώθηκαν στατιστικά σημαντικές διαφορές μεταξύ των τριών ερευνητικών ομάδων στη συνολική οστική πυκνότητα (F(2,49)=5-236,/>=.009), στην επιμετάλλωση (F(2,49)=3.652, /?=.Θ33) και στο πάχος (Τ(2.49)=7.435, ρ=.0()2) του φλοιώδους οστού στο 38% της κνήμης. Τέλος, διαπιστώθηκαν στατιστικά σημαντικές διαφορές μεταξύ των τριών ερευνητικών ομάδων στη συνολική οστική πυκνότητα στο 66% της κνήμης (/Γ(2,49)=9.122, ρ=.000), στην επιμετάλλωση (77(2,49)=3.275, ρ=.046), στην οστική πυκνότητα (Ε(2,49)=5.039,/?=.010) και στο πάχος φλοιώδους οστού (F(2,49)=7.212, ρ=.002) και στην ενδοοστική περίμετρο του οστού CF(2,49)=6.571, ρ=.003) στο 66% της κνήμης. Όσον αφορά την οστική πυκνότητα, στατιστικά σημαντικές διαφορές μεταξύ των τριών ερευνητικών ομάδων βρέθηκαν στην οστική πυκνότητα οσφυϊκής μοίρας (Τή2(57)=4.433, ρ=.016), του ισχίου (F(2,57)=5.168, ρ=.009), του αυχένα μηριαίου οστού (F(2,57)=3.491, ρ=.037), του τροχαντήρα μηριαίου οστού GF(2,57)=5.162, ρ=.009) και στην επιμετάλλωση του τροχαντήρα του μηριαίου οστού (F(2,57)=3.400,/?=.040). Τα αποτελέσματα της παρούσας έρευνας αποδεικνύουν ότι ακόμη και η μέτρια φυσική δραστηριότητα μπορεί να επιδράσει θετικά στην οστική πυκνότητα και γεωμετρία του οστού.