Αντιμετώπιση της καρπόκαψας στη μηλιά (Cydia pomonella L.), με τη χρήση σύγχρονων ήπιων φυτοπροστατευτικών μέσων, στα πλαίσια της ολοκληρωμένης αντιμετώπισης

Abstract

Μελετήθηκε η αντιμετώπιση της καρπόκαψας, Cydia pomonella L. (Lepidoptera: Tortricidae), στη μηλιά με τη χρήση σύγχρονων και φιλικών προς το περιβάλλον φυτοπροστατευτικών μέσων (ΦΜ), στην περιοχή της Ζαγοράς Πηλίου, κατά το έτος 2000. Εφαρμόσθηκαν τέσσερις μεταχειρίσεις, από τις οποίες, η μία ήταν ο μάρτυρας και οι άλλες τρεις ήταν τα ακόλουθα ΦΜ: το ορμονικό εντομοκτόνο fenoxycarb (Insegar 25 WP), το μικροβιακό σκεύασμα Madex που βασίζεται στον εντομοπαθογόνο ιό CpGV {Cydia pomonella Granulosis Virus) και το, αμερικάνικης προέλευσης, σκεύασμα της σκόνης σωματιδίων καολίνη, ή Particle Film (PF), που χρησιμοποιείται στην τεχνική της κάλυψης με μεμβράνη σωματιδίων ή Particle Film Technology (PFT). Τα επίπεδα προσβολής από την καρπόκαψα ήταν γενικά χαμηλά, ωστόσο, φάνηκε ότι καλύτερη προστασία παρείχε το Insegar (ζημιά: 0.06 %), παρόμοια προστασία παρείχε η σκόνη PF (ζημιά: 0,08 %) και μικρότερη προστασία το Madex (ζημιά: 0,41 %), ενώ το ποσοστό προσβολής στο μάρτυρα ήταν 1,48 %. Διακρίθηκαν δύο γενιές της καρπόκαψας στην περιοχή, με χαμηλούς ωστόσο πληθυσμούς. Στους κορμούς των δένδρων τοποθετήθηκαν λουρίδες νύμφωσης από κυματοειδές χαρτόνι, ωστόσο ο αριθμός των προνυμφών που παρατηρήθηκαν ήταν ιδιαίτερα χαμηλός. Βρέθηκαν συνολικά πέντε προνύμφες. Επίσης, με τη βοήθεια μετεωρολογικών δεδομένων έγινε η αξιολόγηση τριών μοντέλων ανάπτυξης της καρπόκαψας, τα οποία ήταν τα εξής: Μοντέλο 1: 10 - 31 °C με 550 ημεροβαθμούς ανά γενιά, Μοντέλο 2: 11,1 — 34,4 °C με 575 ημεροβαθμούς ανά γενιά, και Μοντέλο 3: 10 - 31,1 °C με 588 ημεροβαθμούς για την πρώτη γενιά και 657 ημεροβαθμούς ·}ια κάθε μία από τις επόμενες γενιές. Μεταξύ αυτών φάνηκε ότι το μοντέλο 2 περιγράφει καλύτερα την ανάπτυξη της καρπόκαψας. Τέλος, κατά τη μέτρηση χαρακτηριστικών της φυσιολογίας των φύλλων και της ποιότητας των καρπών σε δένδρα στα οποία εφαρμόσθηκε η σκόνη PF και σε δένδρα του μάρτυρα, βρέθηκε ότι ήταν αυξημένη η συνολική χλωροφύλλη στα φύλλα των δένδρων με το PF (8,49 mg / g Ξ.Ο.), σε σχέση με την χλωροφύλλη στο μάρτυρα (7,86 mg / g Ξ.Ο.) και επίσης, ήταν αυξημένη η ξηρή ουσία (ΞΟ) στα φύλλα του μάρτυρα (44,7 %), πιθανόν λόγω αυξημένης διαπνοής, σε σχέση με την ΞΟ στα φύλλα με το PF (42,8 %). Παράλληλα, στους καρπούς των δένδρων με το PF ήταν αυξημένη η συγκέντρωση των διαλυτών στερεών συστατικών (13,1 %), όπως επίσης και η αντίσταση της σάρκας στην πίεση (7,82 kg), σε σχέση με τους καρπούς του μάρτυρα (12,2 % και 7,44 kg, αντίστοιχα).