Ανάπτυξη, ποιότητα και συντηρησιμότητα καρπού ελιάς ποικιλίας Κονσερβολιά Πηλίου

Abstract

Είναι γνωστό από διάφορες μελέτες, ότι τα αποθέματα νερού λιγοστεύουν και επομένως αυξάνεται και το κόστος του. Η επιστήμη, προσπαθεί να προσδιορίσει τις αναγκαίες ποσότητες νερού για κάθε καλλιέργεια, καθώς και την κατάλληλη μέθοδο άρδευσης για την αποφυγή απωλειών. Στην Ελλάδα η ελαιοκσλλιέργεια αποτελεί τη σημαντικότερη καλλιέργεια μεταξύ των οπορωφόρων. Η χώρα μας, κατέχει την τρίτη θέση στην παγκόσμια παραγωγή ελαιολάδου. Από τις 18 Ιουλίου 2006 έως το Σεπτέμβριο στη μεταχείριση της περιορισμένης άρδευσης χορηγήθηκε σχεδόν το 1/6 του νερού που χορηγήθηκε στο μάρτυρα, δηλαδή περίπου 2 m3 σε σχέση με 12 m3 στο μάρτυρα. Η ανάπτυξη καρπού δεν επηρεάστηκε από την περιορισμένη άρδευση, ενώ βάσει αυτών των στοιχείων μπορέσαμε να κατανοήσουμε καλύτερα την ανάγκη των ελαιών Κονσερβολιά σε νερό χρονικά. Η συσσώρευση ξηρός ουσίας στα φύλλα δεν επηρεάστηκε αρνητικά από την περιορισμένη άρδευση, ενώ τα ετήσια φύλλα «ωρίμασαν» σταδιακά όλη τη χρονική περίοδο των μετρήσεων και έγιναν παρόμοια με τα περσινά τον Οκτώβριο. Η συγκέντρωση χλωροφύλλης στα φύλλα επίσης δεν επηρεάστηκε από την περιορισμένη άρδευση. Έτσι είναι πολύ πιθανόν ότι η φωτοσυνθετική ικανότητα των φύλλων δεν μειώθηκε παρά τη σημαντική εξοικονόμηση νερού (περίπου 10 ιτι3/δέντρο). Τέλος, δεν βρέθηκαν σημαντικές διαφορές στην ποιότητα και συντηρησιμότητα νωπού καρπού και την ευαισθησία του στις χαμηλές θερμοκρασίες μεταξύ των δύο μεταχειρίσεων.