Διαφορές στη φυσική δραστηριότητα μεταξύ ασθενών με ανοία και υγιών ατόμων της τρίτης ηλικίας

Abstract

Η νόσος Alzheimer αποτελεί ένα από τα πλέον δυσεπίλυτα προβλήματα για το παγκόσμιο σύστημα υγείας. Πολλές έρευνες οι οποίες ασχολήθηκαν με την επίδραση της φυσικής δραστηριότητας και της άσκησης στην τρίτη ηλικία, και απέδειξαν ότι έχουν ευεργετικά αποτελέσματα όσον αφορά στην φυσική κατάσταση, την κατάσταση υγείας, τις λειτουργικές και γνωστικές ικανότητες. Σύμφωνα με τον McAuley (1994), η συμμετοχή σε διάφορες δραστηριότητες συνοδεύεται από αύξηση της αυτό- αποτελεσματικότητας, της αυτό-εκτίμησης, της ψυχικής διάθεσης, βελτίωση της εικόνας τους σώματος και μείωση του άγχους, του στρες και της κατάθλιψης. Σκοπός της εργασίας αυτής ήταν η καταγραφή των φυσικών δραστηριοτήτων (επαγγελματικών, οικιακών, αθλητικών) δύο ομάδων ηλικιωμένων α) ασθενών με άνοια Alzheimer και β) υγιών ηλικιωμένων και η μέτρηση της συχνότητας, της διάρκειας και της έντασης για κάθε δραστηριότητα. Αυτό επιτεύχθηκε μέσα από ένα ερωτηματολόγιο το: Life Time Total Physical Activity Questionnaire των Friedenreich, Coumeya, και Bryant, (1998), το οποίο θεωρείται το πλέον κατάλληλο αφού συνδυάζει ένα τύπο ελεύθερης συνέντευξης με δομημένα στοιχεία. Το δείγμα αποτελείτο από 10 ασθενείς με άνοια τύπου Alzheimer, ανεξάρτητα από το στάδιο εξέλιξης της νόσου στο οποίο βρίσκονται, και 20 υγιείς ηλικιωμένους. Τα αποτελέσματα έδειξαν: ότι αυτοί που έπασχαν από άνοια τύπου Alzheimer είχαν εργαστεί κατά το παρελθόν με μέτρια αλλά και μεγάλη ένταση ενώ αυτοί που ήταν υγιείς είχαν αθληθεί κατά το παρελθόν με αρκετά μεγάλη ένταση. Με άλλα λόγια φαίνεται ότι η άσκηση αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα εμφάνισης της νόσου και η εργασία μάλλον καθοριστικό παράγοντα εμφάνισής της.