Το φαινόμενο της διάχυτης πόλης : η περίπτωση της ανατολικής περιαστικής ζώνης Θεσσαλονίκης

Abstract

Το φαινόμενο της διάχυτης πόλης λαμβάνει χώρα κυρίως στις Ευρωπαϊκές και Βορειοαμερικανικές πόλεις μεγάλου ή μικρού μεγέθους από τη δεκαετία του '80 και μετά. Η αστική δόμηση επεκτείνεται με απρογραμμάτιστο τρόπο και χωρίς σχεδίασμά κατά μήκος των οδικών δικτύων, καταλαμβάνει τον περιαστικό χώρο και δημιουργεί πυκνώσεις που εξαπλώνονται και συνενώνονται με άλλα αποσπάσματα, παράγοντας μια νέα μορφή πόλης και ένα νέο αστικό τοπίο. Το φαινόμενο αυτό εμφανίζεται και στη Θεσσαλονίκη. Ειδικότερα, η Ανατολική Περιαστική Ζώνη, αποτελεί υποδοχέα τριτογενούς τομέα και κεντρικών δραστηριοτήτων, οι οποίες συνιστούν τις νέες κεντρικότητες της μεταβιομηχανικής πόλης. Οι νέες αυτές κεντρικότητες τείνουν να πυκνώνουν και να καταναλώνουν ολοένα και περισσότερο τον περιαστικό χώρο, χωρίς όμως να διέπονται από χωρική οργάνωση και δομή. Η περιοχή μελέτης, από το όριο του Δήμου Καλαμαριάς ως το αεροδρόμιο και τη Γεωργική Σχολή, έχει ανάγκη από σχεδίασμά και ρύθμιση του χώρου καθώς και από τη δημιουργία προϋποθέσεων για την προσέλκυση κατοικίας, έτσι ώστε να ανασχεθεί η κάλυψη της περιοχής μόνο από τριτογενή τομέα.