Η εφαρμογή του προγράμματος δεξιοτήτων ζωής σε νεαρούς αθλητές και αθλήτριες του κλασικού αθλητισμού

Abstract

Η παρούσα έρευνα σχεδιάστηκε ώστε να μελετήσει την αποτελεσματικότητα ενός προγράμματος διδασκαλίας δεξιοτήτων ζωής που εφαρμόστηκε στον κλασικό αθλητισμό και στον παραδοσιακό χορό. Η παρούσα μελέτη περιλάμβανε δύο έρευνες, την βασική έρευνα και την πιλοτική εργασία και το πρόγραμμα παρέμβασης εφαρμόστηκε συνολικά τέσσερις φορές. Η πρώτη μελέτη της βασικής έρευνας ήταν στον κλασικό αθλητισμό (Ν= 16) και η δεύτερη στον κλασικό αθλητισμό με αντιστροφή των ομάδων (Ν= 16). Η πρώτη μελέτη της πιλοτικής εργασίας ήταν στον παραδοσιακό χορό (Ν= 25) και η δεύτερη στον παραδοσιακό χορό με αντιστροφή των ομάδων (Ν= 25). Συνολικά πραγματοποιήθηκαν τέσσερις μελέτες με σκοπό να διερευνηθεί αν παιδιά ηλικίας 10-12 ετών που συμμετείχαν στο πρόγραμμα δεξιοτήτων ζωής σε σχέση με παιδιά που δε συμμετείχαν στο πρόγραμμα θα παρουσιάσουν: α) αύξηση στο γνωστικό επίπεδο για τις δεξιότητες καθορισμού στόχων, επίλυσης προβλημάτων και θετικής σκέψης και β) καλύτερη ατομική επίδοση σε συγκεκριμένη κινητική-αθλητική δεξιότητα. Ο χρόνος παρέμβασης του προγράμματος είχε διάρκεια δύο μήνες για κάθε μελέτη, περιλάμβανε 10 συναντήσεις των 15' και ακολουθήθηκε ακριβός ο ίδιος σχεδιασμός και στις τέσσερις μελέτες. Οι συναντήσεις περιλάμβαναν διδασκαλία που αφορούσε τις δεξιότητες καθορισμού στόχων, επίλυσης προβλημάτων και θετικής σκέψης. Η διδασκαλία γινόταν πριν την προπόνηση ή το μάθημα με αποτέλεσμα να αποτελεί σταδιακά αναπόσπαστο κομμάτι της προπόνησης ή του μαθήματος του παραδοσιακού χορού της φυσικής αγωγής. Μόνο στην βασική έρευνα, στις ομάδες του κλασικού αθλητισμού, έγιναν μετρήσεις πριν και αμέσως μετά την παρέμβαση σε συγκεκριμένο κινητικό τεστ. Χρησιμοποιήθηκαν ειδικά διαμορφωμένα ερωτηματολόγια, που προσαρμόστηκαν για τις ανάγκες της παρούσας έρευνας. Τα στοιχεία που αξιολογήθηκαν ήταν το γνωστικό επίπεδο των παιδιών για τις δεξιότητες ζωής και η αντιλαμβανόμενη ικανότητα τους για τις ίδιες δεξιότητες στο μάθημα του παραδοσιακού χορού της φυσικής αγωγής και στον κλασικό αθλητισμό. Μόνο στην βασική έρευνα αξιολογήθηκε η ατομική επίδοση των νεαρών αθλητών με συγκεκριμένο κινητικό τεστ αυτό του άλματος άνευ φοράς. Παρατηρήθηκε βελτίωση του γνωστικού επιπέδου και της αντιλαμβανόμενης ικανότητάς των παιδιών για τις δεξιότητες ζωής και αύξηση της απόδοσής τους στο κινητικό τεστ σε σχέση με τα παιδιά της ομάδας ελέγχου. Μετά την αντιστροφή των ομάδων διαπιστώθηκαν παρόμοια αποτελέσματα και για τις ομάδες ελέγχου που εφαρμόστηκε το πρόγραμμα, ενώ δύο μήνες μετά την παρέμβαση, παρατηρήθηκε μικρή πτώση στις γνώσεις για τις δεξιότητες ζωής σε όλες τις έρευνες, ενώ τα θετικά αποτελέσματα σε ό,τι αφορά την αντιλαμβανόμενη ικανότητα μειώθηκαν. Μεγαλύτερη μείωση των γνώσεων και της αντιλαμβανόμενης ικανότητας είχαμε τέσσερις μήνες μετά την εφαρμογή του προγράμματος. Συμπερασματικά, το πρόγραμμα διδασκαλίας δεξιοτήτων ζωής, φάνηκε ότι ήταν κατάλληλο και εφαρμόσιμο σε παιδιά ηλικίας 10-12 ετών, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας. Μελλοντικές έρευνες θα πρέπει να επικεντρωθούν στην εξέταση της επίδρασης του προγράμματος δεξιοτήτων ζωής και σε άλλα αθλήματα (ομαδικά και ατομικά) κάτω από την καθοδήγηση δασκάλων - καθηγητών εκπαιδευμένων στη συγκεκριμένη μέθοδο. Απαραίτητη κρίνεται επίσης η διερεύνηση της μακροχρόνιας επίδρασης των προγραμμάτων δεξιοτήτων ζωής, αφού όπως φάνηκε από την παρούσα έρευνα τα αποτελέσματα διατηρούνταν μέχρι και 4 μήνες μετά την παρέμβαση. Επίσης η επίδραση και άλλων παραγόντων που έχουν πιθανή σχέση με τις δεξιότητες ζωής όπως ηλικία, μορφωτικό επίπεδο, κοινωνικό επίπεδο, οικονομική κατάσταση γονέων κλπ. θα πρέπει να εξετασθεί μέσα από καινούργιες έρευνες.