Μοριακός χαρακτηρισμός των γονιδίων DQA και DRB1 του μείζονος συμπλέγματος ιστοσυμβατότητας (MHC) τάξης ΙΙ σε καθαρόαιμες, εκτρεφόμενες φυλές χοίρων

Abstract

Ο μεγάλος πολυμορφισμός που διατηρείται λόγω επιλογής είναι ένα από τα θεμελιώδη ενδιαφέροντα της εξελικτικής βιολογίας η οποία μελετά τόσο την προέλευση και τη διατήρηση του γενετικού πολυμορφισμού όσο και τους μηχανισμούς που προκαλούν αλλαγές στις αλληλομορφικές συχνότητες. Αίγα γενετικά συστήματα έχουν χαρακτηριστεί τόσο καλά σε γενωμικό, πληθυσμιακό και λειτουργικό επίπεδο, όπως το ΜΗC. Σε όλα τα σπονδυλωτά που έχουν μελετηθεί μέχρι σήμερα τα γονίδια του MHC είναι τα πλέον πολυμορφικά. Όλα τα παραπάνω προσδίδουν στο MHC το πλεονέκτημα χρησιμοποίησής του ως πιθανό μοντέλο ελέγχου υποθέσεων για τις αιτίες και τις συνέπειες της επιλογής. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η μελέτη του MHC σε μικρούς πληθυσμούς, σε εξημερωμένα είδη καθώς και σε είδη που έχουν υποστεί έντονη ανθρώπινη μεταχείριση, παράγοντες που επηρεάζουν τη γενετική ποικιλομορφία. Ένα είδος που συγκεντρώνει τα παραπάνω χαρακτηριστικά είναι ο οικόσιτος χοίρος του οποίου η εξημέρωση συνέβη πριν 9.000 χρόνια. Η συγκεκριμένη μελέτη αφορά τη μελέτη των γονιδίων DQA και bRBl στις φυλές Leicoma (18 άτομα), Pietrain (14 άτομα) και Landrace (40 άτομα). Η ανάλυση έγινε χρησιμοποιώντας τη μέθοδο SSCP (Single Strand Conformation Polymorphism, ανάλυση πολυμορφισμού διαμόρφωσης μονού κλώνου) σε συνδυασμό με την άμεση αλληλούχιση και συνολικά βρέθηκαν 6 αλληλόμορφα του DRB1 και 4 αλληλόμορφα του DQA, σε κάποιες περιπτώσεις χαρακτηριστικά για την κάθε φυλή. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η φυλογενετική μελέτη των αλληλομόρφων και η σύγκρισή τους με αλληλόμορφα των γονιδίων που ήδη έχουν δημοσιευτεί. Τα αποτελέσματα αυτά αναλύονται σε σχέση με το γενετικό υπόβαθρο καθώς και την εξελικτική θέση του είδους.