Επίδραση της ισχύος με διαφοροποίηση της ταχύτητας εκτέλεσης κατά την άσκηση με βάρη στις ορμονικές και φυσιολογικές ανταποκρίσεις του οργανισμού

Abstract

Ο σκοπός της παρούσας διατριβής ήταν να εξετάσει την επίδραση της παραγόμενης μηχανικής ισχύος, με τη χρήση διαφορετικών φορτίων και ταχύτητας εκτέλεσης των ασκήσεων στη συγκέντρωση της ολικής και ελεύθερης τεστοστερόνης, της αυξητικής ορμόνης (hGH) και της κορτιζόλης. Επιπρόσθετα, να εξετάσει την επίδραση της αντιθετικής μεθόδου προπόνησης με τη χρήση δύο φορτίων στις ορμονικές ανταποκρίσεις κατά την πρώτη και την τελευταία προπόνηση ενός παρεμβατικού προγράμματος με στόχο τη βελτίωση της μυϊκής ισχύος. Δέκα άνδρες (ηλικίας: 20,6 ±1,1 ετών) εκτέλεσαν ένα πρόγραμμα άσκησης με βάρη τρεις φορές: ί) με το φορτίο της μέγιστης ισχύος (ΜΙ, 48-60% της 1ΜΕ), ϋ) στο 90% της μέγιστης ισχύος με υψηλό φορτίο (90%ΜΙ-ΥΦ, 68-80% της 1ΜΕ) και ϋί) στο 90% της μέγιστης ισχύος (90%ΜΙ-ΕΦ, 30-38% της 1ΜΕ) με μικρό φορτίο. Για τον έλεγχο της ταχύτητας εκτέλεσης των ασκήσεων, οι ίδιοι δοκιμαζόμενοι εκτέλεσαν τις πιο πάνω συνθήκες με υπομέγιστη ταχύτητα (70% της μέγιστης) ίν) 70%V-MI, ν) 70%ν-90%ΜΙ-ΥΦ και νΐ) 70%ν-90%ΜΙ-ΕΦ. Η ολική τεστοστερόνη μετά την εκτέλεση του προγράμματος ΜΙ και του 90%ΜΙ-ΥΦ ήταν υψηλότερη (ρ<0,05) σε σχέση με το πρόγραμμα 90%ΜΙ-ΕΦ και τη συνθήκη ελέγχου. Η ελεύθερη τεστοστερόνη αυξήθηκε (ρ<0,05) συγκριτικά με τις τιμές ηρεμίας μόνο με την εκτέλεση του προγράμματος ΜΙ Η ολική τεστοστερόνη ήταν υψηλότερη (ρ<0,05) στο πρόγραμμα 90%ΜΙ-ΥΦ συγκριτικά με το 70%ν-90%ΜΙ-ΥΦ και τη συνθήκη ελέγχου. Μετά την εκτέλεση των ΜΙ και 70%V-MI βρέθηκε παρόμοια αύξηση στην ολική τεστοστερόνη και διέφεραν (ρ<0,05) συγκριτικά με τη συνθήκη ελέγχου. Δεν βρέθηκαν διαφορές μεταξύ όλων των προγραμμάτων που εκτελέστηκαν στην ελεύθερη τεστοστερόνη, την GH και την κορτιζόλη. Για τον έλεγχο της αντιθετικής μεθόδου προπόνησης, είκοσι έξι άνδρες (21,4 ±1,5 έτη) χωρίστηκαν τυχαία σε μια Ομάδα Υψηλού Φορτίου (ΟΥΦ) και μια Ομάδα Μέγιστης Ισχύος (ΟΜΙ). Η ΟΥΦ εκτέλεσε ημικαθίσματα με υψηλό φορτίο (90% της 1ΜΕ) και επαναλαμβανόμενα άλματα χωρίς φορτίο, με εναλλαγή στη σειρά εκτέλεσης. Η ΟΜΙ εκτέλεσε άλματα με το φορτίο με το οποίο επιτυγχανόταν η μέγιστη ισχύς (47,5-54,5% της 1ΜΕ) και επαναλαμβανόμενα άλματα χωρίς φορτίο, με εναλλαγή στη σειρά εκτέλεσης. Το πρόγραμμα είχε διάρκεια 6 εβδομάδες και συχνότητα εκτέλεσης 2 φορές την εβδομάδα. Οι συγκεντρώσεις στην κυκλοφορία της ολικής και ελεύθερης τεστοστερόνης, της αυξητικής ορμόνης, της κορτιζόλης και του γαλακτικού μετρήθηκαν μετά την πρώτη και τελευταία προπόνηση. Μετά την πρώτη προπόνηση η ολική τεστοστερόνη αυξήθηκε (ρ<0,05) μόνο στη ΟΥΦ ενώ μετά την τελευταία προπόνηση μόνο στην ΟΜΙ. Δεν βρέθηκαν διαφορές στην μεταβολή της ολικής τεστοστερόνης μεταξύ των ομάδων. Η ελεύθερη τεστοστερόνη δεν μεταβλήθηκε σημαντικά σε καμία από τις δύο ομάδες, αλλά ήταν υψηλότερη (ρ<0,05) στην ΟΜΙ συγκριτικά με την ΟΥΦ κατά την τελευταία προπόνηση. Η hGH ήταν υψηλότερη (ρ<0,05) στην τελευταία προπόνηση συγκριτικά με την πρώτη προπόνηση στην ΟΜΙ χωρίς να παρουσιάζονται διαφορές μεταξύ των ομάδων. Μετά την πρώτη προπόνηση η συγκέντρωση της κορτιζόλης ήταν υψηλότερη (ρ<0,05) στην ΟΥΦ συγκριτικά με τη ΟΜΙ, ενώ μετά την τελευταία προπόνηση ήταν υψηλότερη (ρ<0,05) στη ΟΜΙ συγκριτικά με τη ΟΥΦ. Συνοψίζοντας, τα αποτελέσματα της παρούσας διατριβής δείχνουν ότι η μεταβολή της παραγόμενης ισχύος είτε με τη χρήση διαφορετικών φορτίων είτε με τη μεταβολή της ταχύτητας εκτέλεσης επηρεάζει την ανταπόκριση της τεστοστερόνης. Επιπλέον, ένα βραχυχρόνιο πρόγραμμα για τη ανάπτυξη της μυϊκής ισχύος με τη χρήση της αντιθετικής μεθόδου μεταβάλει την οξεία ορμονική ανταπόκριση ανάλογα με το φορτίο που χρησιμοποιείται.